ابروها به دلایل مختلفی مانند اصلاح مداوم، آلوپسی، زخم ناشی از آسیب دیدگی صورت یا سوختگی، یا حتی در اثر پیری طبیعی، ممکن است از بین رفته یا نازک شود. در سالهای گذشته ابروهای نازک مد بودند و باعث شد بسیاری از خانمها این مدل را به ابروهای خود دهند و امروزه که ابروهای پر و ضخیم محبوب هستند نتوانند به چنین مدلی دست یابند. روش های بسیاری برای حالت دادن و ایجاد خطوط مشابه ابرو وجود دارد که متداول ترین آنها لوازم آرایشی می باشد، اما این روش بسیار زمان بر و نیازمند حوصله است؛ اینکه نتیجه نهایی یکسان باشد نیز در گرو شانس می باشد. از طرف دیگر وقتی صحبت از سرم های رشد ابرو می شود، نتایج متفاوتند و فقط تا زمانی که از محصولات استفاده کنید دوام می آورند. میکروبلیدینگ نیز نتایج موقتی ارائه می دهد و اگر به درستی انجام نشود با خطر عفونت یا آلرژی همراه است و می تواند جای زخم یا تغییر شکل دائمی ایجاد کند. خوشبختانه گزینه دیگری وجود دارد که نتایج طبیعی و دائمی را ارائه می دهد: کاشت ابرو.

کاشت ابرو

کاشت ابرو روشیست، شبیه به کاشت مو که برای بازسازی ابروها بکار گرفته می شود؛ این روش علاوه بر نتایج طبیعی، ماندگاری مادام العمر دارد. فرایند کاشت ابرو با برداشتن فولیکول های مو مورد نیاز از ناحیه اهدا کننده پوست سر و پیوند آن به ابروها برای دستیابی به مدل و تراکم مورد نظر انجام می شود. کاشت ابرو اگرچه به نظر روش ساده ایست، اما یک عمل جراحی بسیار دقیق است که نیاز به مهارت و شناخت مناسب از جهت مو، زاویه و آناتومی ابرو دارد. موهای پیوندی بسته به محل رشد روی سر، ساختار متفاوتی دارند و ضخامت، زاویه و سرعت رشد آنها با موهای ابرو تفاوت دارد. بیشتر متقاضیان کاشت ابرو برای رسیدن به اهدافشان تنها به یک جلسه جراحی نیاز دارند؛ در بعضی موارد مانند بیمارانی که به دلیل آسیب دیدگی یا به دلیل روشهایی مانند میکروبلیدینگ و خال کوبی بافت اسکار دارند، ممکن است جلسه دوم لازم باشد. دلیل این امر آن است که بافت اسکار جریان خون را کاهش داده و ممکن است برخی از فولیکول ها به اندازه عدم وجود بافت اسکار، پیوند موفقی نداشته باشند. با این حال بسیاری از بیمارانی که میکروبلیدینگ یا خال کوبی بر روی ابروهای خود انجام داده اند، به جلسه ترمیم نیاز ندارند.

روند کاشت ابرو

برای انجام کاشت ابرو ناحیه اهدا کننده (بانک مو) و ناحیه گیرنده (ابروها) هر دو بی حسی موضعی دریافت می کنند که باعث بی حسی منطقه می شود و انجام این روش را بدون درد می کند. همچنین ممکن است داروهای خوراکی برای شل شدن اعصاب و آرام بخشی به شما در ابتدای کار برای راحتی استفاده شوند. در گذشته گرافت های مورد نیاز کاشت ابرو شامل برداشتن تکه های بزرگ بافت از پوست سر بود، اما امروزه از گرافت های بسیار کوچکتری استفاده می شود و نتیجه طبیعی و دقیق تری را برای شما فراهم می کنند. سپس این موها در شیارهای کوچکی که با زاویه و عمق مناسب ایجاد شده، در ناحیه ابرو قرار می گیرند؛ اهمیت زاویه و جهت قرارگیری پیوندها در زمان تقلید از رشد طبیعی ابروها و نتیجه نهایی مشخص می شود. همانطور که گفته شد کاشت ابرو یک جراحی سرپایی بوده و نیازی به بخیه ندارد و در نتیجه جای زخم و اسکار نیز نخواهد داشت.

چه کسانی کاندیدای مناسب کاشت ابرو هستند؟

به طور کلی بیشتر افراد کاندیداهای مناسب برای کاشت ابرو هستند؛ اما شرایط پزشکی مناسب و منطقی برای به حداقل رساندن خطر عوارض مهم است. علاوه بر این، بیمارانی که به دلیل ژنتیک، لیزر، کندن بیش از حد، حادثه، سوختگی یا ضربه روانی، موهای ابرو خود را از دست داده اند، به طور کلی بهترین گزینه ها هستند. همچنین کسانی که دچار کم پشتی ابرو به دلیل افزایش سن باشد یا به دلایل زیبایی بخواهد ابروهای پهن تری داشته باشد نیز کاندید مناسب پیوند ابرو می باشد. توجه داشته باشید که بیماران مبتلا به آلوپسی (بیماری خودایمنی)، افراد دارای اختلالات خونریزی و سایر دلایل پزشکی ریزش مو معمولاً کاندیدای مناسبی نیستند و باید به صورت جداگانه ارزیابی شوند. همچنین یک کاندیدای خوب باید موهای اهدا کننده سالم و به اندازه کافی برای پیوند ابرو داشته باشد. هنگامی که موهای پیوندی ابرو شروع به رشد می کنند، برای همیشه به رشد خود ادامه می دهند، اما اگر این روش بر روی یک کاندید با شرایط جسمانی ضعیف یا بیماری مرتبط با ریزش موانجام شود، خطر از دست دادن ابروهای کاشته شده وجود دارد. از آنجا که موهای اهدا کننده با بهترین کیفیت در پشت پوست سر یافت می شود، موهای صاف تا کمی موج دار منجر به بهترین نتیجه می شوند زیرا موهای مجعد می توانند در داخل ابروها فر شوند.

مراقبت های قبل و بعد از کاشت ابرو

هنگامی که کاشت ابرو را انتخاب کردید باید خود را برای آن آماده کنید؛ برای به حداقل رساندن احتمال بروز عوارض جانبی، در جریان مشاوره اولیه سابقه پزشکی کامل خود و داروهای مصرفی را با پزشکتان در میان بگذارید. مهمترین اقدام احتیاطی برای جلوگیری از انعقاد خون قطع مصرف داروهایی مانند آسپرین یا موترین چند روز قبل از جراحی است؛ همچنین مصرف تمام مکمل ها و داروهای بدون نسخه را حداقل یک هفته قبل از عمل متوقف کنید. معمولا ویتامین C و ویتامین K که یک هفته قبل از عمل کاشت ابرو توصیه می شود، می تواند به بهبودی کمک کرده و خونریزی را به حداقل برساند. خودداری از استعمال دخانیات، مصرف نوشیدنی های الکلی و قرارگیری در نعرض آفتاب نیز به بهبود شرایط جسمی شما کمک خواهد کرد. ابروهای نرمال به ندرت از 10 میلی متر بلندتر می شوند، در حالی که موهای معمولی سر می توانند تا یک متر طول داشته باشند؛ این به این معنی است که ابروهای پیوند شده باید به صورت دوره ای اصلاح شوند. موهای پیوندی با حدود 1 سانتی متر در ماه به صورت طبیعی رشد می کنند، بنابراین بهتر است 2 بار در ماه ابروهای خود را مرتب کنید، پس از مدتی موهای کاشته شده با شرایط ابرو سازگار می شوند و دیگر نیازی به اصلاح ندارند. بعد از حدود سه هفته از پیوند ابروهای پیوندی معمولاً می ریزند و رشد مجدد موها از ما 4-6 شروع می شود و نتایج نهایی در طول هشت تا 12 ماه قابل مشاهده خواهند بود. بعد از عمل، درد و ناراحتی بسیار کمی وجود دارد و معمولاً برای بیماران آنتی بیوتیک، مسکن و استروئیدهای خوراکی تجویز می شود. پس از انجام کاشت ابرو، خشک نگه داشتن منطقه برای پنج تا هفت روز بسیار مهم است، این به آنها امکان می دهد در جهت مناسب قرار بگیرند و در نهایت رشد کنند. پوسته احتمالاً در اطراف هر ناحیه گیرنده ایجاد می شود که کاملا طبیعیست است و برای جلوگیری از عفونت باید از چیدن آنها خودداری کنید. همچنین به برخی از بیماران توصیه می شود برای دستیابی به تراکم مطلوب موی ابرو، از یک روش مکمل مانند مزوتراپی استفاده کنند.

ریسک و عوارض کاشت ابرو

از آنجا که برای کاشت ابرو از بی حسی موضعی استفاده می شود، این روش دردناک نیست، اما بعد از از بین رفتن آن ممکن است در ناحیه اهدا کننده احساس درد کنید که در عرض 24-48 ساعت برطرف می شود. مانند هر روش جراحی دیگر، علاوه بر درد خطر خونریزی، اسکار و عفونت نیز وجود دارد که اگر توسط یک پزشک باتجربه و ماهر انجام شود احتمال آنها از بین می رود. تورم و کبودی دیگر عوارض احتمالی کاشت ابرو هستند که با انجام مراقبت های بعدی خودبخود در طی چند روز رفع می شوند.

سایر عوارض جانبی احتمالی که به ندرت رخ می دهند شامل موارد زیر هستند:

• ضعف رشد مجدد و نیاز به ترمیم مجدد
• آسیب عصبی
• خونریزی بیش از حد
• عدم تقارن
• کیست (در موارد نادر)